"ఓం" కారము -1

ఈ చేతన అచేతనాత్మకమైన జగత్తంతా “ఓం” కారరూపమే. త్రికాలాలైన భూత భవిష్య ద్వర్తమాన కాలాల్లో ఉండేదంతా “ఓం” కారమే. ఈ చరచరాత్మకమైన జగత్తునకంతకూ “ఓం” అను పదమే ఆత్మగా చెప్పబడుతోంది. ఇలా ఆత్మగా చెప్పబడే బ్రహ్మము నాలుగు రూపములని చెబుతారు. అవి “ అ “, “ఉ”, “మ”, నాదములని నాలుగు భాగములు  కలసి ఉన్నదిగా  ” ఓమ్” అనే ప్రణవం చెప్పబడుతోంది. ఈ నాలుగూ కలసి ఉన్నపుడు సమస్తముగాను , విడి విడిగా ఉన్నపుడు వ్యస్తముగాను చెప్పబడింది. ఈ రెండువిధాలైన ఓంకారమూ బ్రహ్మమనే భావనతో ఉపాసించాలి.

 

చేతనాచేతనాత్మకమైన జగత్తు జాగ్రత్తు స్వప్నము సుషుప్తి అవస్థల్లోఉన్నపుడు, లేనపుడూ కూడ జీవుల శరీరాల్లో ఉండివాటిని నియమించే బ్రహ్మము నాలుగు రూపములుగా ఉంది. జాగ్రత్తులో – విశ్వుడు లేక వైశ్వానరుడుగాను, స్వప్నావస్థలో – తైజసుడుగాను, సుషుప్త్యావస్తలో – ప్రాజ్ఞుడుగాను/ప్రజ్ఞ గాను, ఈ అవస్థలకు ఆవలిదశయందు అచేతనవికారమైన శరీరంలో ఉండే ఆత్మలో – తురీయుడుగాను ఒకే బ్రహ్మము స్థితమై ఉండును. అంటే బ్రహ్మమే అన్ని అవస్థల్లోను నడిపించే ఆత్మగా ఉంటాడు. ఒక్కో అవస్థలోను ఒకో నామముచే వ్యవహరించబడటం చేత బ్రహ్మము నాలుగు పాదములని చెప్పబడింది. ఇలా జగత్తును తనలో చేర్చుకుని తనకన్న వేరుగా ఎరుగుటకు వీలుకానిది బ్రహ్మము. ఇలాంటి బ్రహ్మమును ప్రతిపాదించేదే ప్రణవము. బ్రహ్మమునకు, ఆ స్వరూపాన్ని ప్రతిపాదించే వాచకమైన ప్రణవానికీ భేదం లేదు. 

బ్రహ్మము అక్షరము. అంటే మార్పులేని ఏకరూపమైన సత్పదార్ధము. కారణముగా ఉన్నపుడు బ్రహ్మమని, కార్యముగా ఉన్నపుడు జగత్తని వాడుకలో చెబుతాం. అంచేత “ఓం”కారమును బ్రహ్మముగాను, జగత్తుగాను భావించి ఉపాసించాలి. జగత్తంతా చేతనులనే జీవులతో కూడిన అచేతనమైన ప్రకృతివికారం. దీనికి పరమాత్మే ఆత్మగా ఉండేది. అంచేత పరమాత్మకన్న చేతనాచేతనములు వేరుగా ఉండవు.

బ్రహ్మము యొక్క మొదటిపాదముగ “అ”కారముచే చెప్పబడుచున్నది. జాగ్రదావస్థలో చక్షుస్థానమున స్థితుడై రూపము మొదలగు వాటిని ఎరుగువాడును, ద్యులోకము  సూర్యుడు  వాయువు  ఆకాశము  జలము  పృధివి  జీవుడు అను  ఏడు అంగములు గలవాడును, పంచజ్ఞానేంద్రియములు  పంచకర్మేంద్రియములు పంచప్రాణములు  అంతఃకరణ చతుష్టయము కలసి పందొమ్మిది ముఖములు కలవాడై స్థూలమైన భోగములను అనుభవింప చేయువాడును  సకల జీవులను నడిపింప జేయువాడును అగుటచే వైశ్వానరుడని పిలువబడు చున్నాడు.