జ్ఞానయోగము- సాధన (13)

ఈవిధంగా వేరై,  అహంకారంతో "నేను నేననే" జీవుడు –ఈ “అబద్ధపు నేను”   వస్తుప్రపంచంలో వస్తువులను విషయాలను గ్రహించి, గ్రహించి బాగా బలిసిపోయి మనోబుద్ధులను నియంత్రిస్తోంది. ఇలా మనో బుద్ధులతోను అహంకారంతోను ఉన్న అంతఃకరణాన్ని, ఈ ద్వైత ప్రపంచంనుంచి మళ్లించి పరమాత్మ స్థానాన్ని చేరేటట్లు చెయ్యాలి. అనేకరూపాలతో ఉన్న ప్రాపంచిక వస్తువులను, విషయాలను స్వంతం చేసుకోవాలనే తహతహవల్ల, అసలైన నేనుపై అనేక పొరలు పొరలుగా ఏర్పడి, చాల మందంగా తయారయ్యిందీఅహంకారం. ఇలా బలిసి మందంగా ఐన అహంకారం బాగా కృశించి బక్కచిక్కితేనే; హృదయద్వారం వద్దనున్న చిన్నరంధ్రంలో ప్రవేశించి ఆత్మనుచేరి, అద్వైతానందాన్ని జీవుడు పొందగలడు. ఈ తెచ్చిపెట్టుకున్న పొరలు కరిగించు కోవడమే గాక, అహంకారంతో తాను భిన్నుడననే జీవభావం పూర్తిగా కృశించి, బక్కచిక్కాలంటే  ప్రేమ వల్లే అది సాధ్యపడుతుంది.

    

అంటే ఇంతవరకూ అది కావాలి, ఇది కావాలనే “నేను”, ఇప్పడు ఇవ్వడాన్ని అభ్యసిస్తే ఆ పొరలు క్రమంగా పల్చబడి గమ్యస్థానాన్ని  చేరుకోగల్గుతుంది.  ఇది ప్రేమను అభ్యసించడంవల్లనే సాధ్యమవుతుంది. నేను అనే అహంకారం చిక్కిపోయినా ఇంకా సూక్ష్మంగా ఉంటూ మనకు తెలియకుండానే విషయాలవేపుకు లాగుకుని పోతుంటుంది. అంచేత ఇప్పుడు సాధనలో గడించిన, లాభాలను వ్యక్తిత్వంతో బాటుగా; ఆత్మలో విలీనం చెయ్యాలి. ఇలా చెయ్యాలంటే హృదయాంతరాళాలలో ప్రేమ కలగాలి. ప్రేమే అహంకారాన్ని పొగొట్ట గల్గుతుంది. వైరాగ్య శమ దమాలు అంతఃకరణాన్ని శుభ్రం చేశాయి. దృఢ నిశ్చయంతో ఏమీ ఆశించకుండా పంచియిచ్చే ప్రేమ అహంకారాన్ని లొంగదీసుకుని /వశపరచుకోడం చేత ఆత్మసాక్షాత్కారం సాధ్యమవుతుంది. 

ప్రస్తుతం సాధకుడున్న స్థితిలో  ఏ జీవినీ హింసించడం గాని , ద్వేషించడం గాని ఉండదు.  ఐనా ప్రేమకూడా ఉండదు. ఈ ద్వేషంలేనితనాన్ని, ప్రత్యేకంగా ప్రేమగా బాహ్యప్రపంచానికి చూపనవుసరం లేదు. కాని ప్రేమ తన హృదయాంతరాళాల్లో  పెల్లుబికినపుడు, ఈ ప్రేమామృతాన్ని పంచాల్సిందే. ఈ ప్రేమను అర్పించుకునే భావం అహంకారాన్ని కృశింపజేసుకోడానికి తోడ్పడి, హృదయ ద్వారంలోకి ప్రవేశించేలా చెయ్య గల్గుతుంది. ప్రేమను ఎవరికో అర్పించడం కాదు. మనం ఆత్మనే వరించాలి. అదే లక్ష్యం కూడా. ఆత్మకే శరణాగతితో అర్పించు

కోవాలన్నమాట. అంటే తనకో వ్యక్తిత్వమనేది లేకుండా ఆత్మయే మిగిలేంతగా జీవాహంకారం శూన్యమవ్వాలి. అదే ప్రేమంటే. ఆత్మసాక్షాత్కారానికి ముందు సాధకుడు పరీక్షకు కూడా లోనవుతుంటాడు. అప్పుడా సాధకుని భావన ఎలా ఉంటుంది అంటే, నీకు అర్పించుకోకుండా నేనేదైనా ఉంచుకున్నానా అనేట్లు; సర్వ సమర్పణ భావముంటుంది. ఇలా ఆత్మతో శరణాగతిగల ప్రేమే భక్తి.  మహోన్నతుడైన నిర్గుణ ఆత్మపై చూపే ప్రేమయే భక్తి.