కర్మ మార్గం (2)

గుణాలను బట్టి కర్మ సాత్వికము, రాజసికము, తామసికము అని  మూడు విధాలుగా ఉంది.

సాత్విక కర్మ – ఇది అకర్మ . దీన్లో అహంకార మమకారాలు ఉండవు.

రాజసిక కర్మ –  ఇది వికర్మ. ఫలాశ,అహంకారాలతోను; ప్రయాస తోను చేయబడేది.

తామసిక కర్మ – ఇది అజ్ఞానంతో తన సామర్ధ్యం తెలియక మొహంతో ప్రారంభించబడేది. ఇవి హింస, నాశనాలకు దారి తీస్తాయి. ఇవి పాప హేతువులు.

అజ్ఞానం చేత సుఖాన్నే అత్యున్నత ప్రాప్తి అనుకోడంవల్ల మనం కష్టాల్ని అనుభవిస్తున్నాం.  సంసారంలో సుఖ దు:ఖాలని అనుభవించిన తర్వాతే వైరాగ్యమూ , ప్రశాంతతా కలుగుతాయి. ఎందుకంటే సంసారంలోని  విషయాలన్నీ  తుచ్చ మైనవని విషయానుభవం తర్వాతే  గ్రహించ గల్గుతా౦ .  అపుడే ఆత్మ సమర్పణ భావం వస్తుంది. సన్యసించ కుండా సంసారంలో ఉంటూ  భగవంతుడిని కొలవటం కొంచెం కష్టమే. ఐనా గృహస్థుడు తన విద్యుక్త ధర్మాన్ని నిర్వహిస్తూ , జీవనోపాధికి  సక్రమంగా ధనార్జన చేసి ; కుటుంబాన్నీ, తనపై ఆధారపడి జీవించే  బంధువర్గాన్నీపోషిస్తూ తన పరిస్థితిని బట్టి , అర్ధించిన వారికి సహాయ పడాలి. దరిద్రులు , దుర్బలులూ , పనిచెయ్యని బిడ్డలూ, వృద్ధులైన తల్లి తండ్రులూ,  స్త్రీలు  వీరంతా గృహస్తుడిపై ఆధారపడతారు. అంతే గాక ముముక్షువులకు భిక్షను ఇచ్చి పోషించేది కూడ గృహస్థుడే. అంటే సంఘానికంతకూ అతడే ఆధారం. ఆర్జించే వారిలో ముఖ్యుడు. ముందుగా విద్యకు, పిదప ధనార్జనకూ శ్రమపడి ప్రయత్నించాలి . ధర్మ మార్గంలో సంపాదించి , దాన్లో కొంత భాగాన్నిసేవా భావంతో ధర్మ కార్యాలకు వినియోగించాలి .  కాబట్టి నిస్స్వార్ధంగా కర్మల ఫలాన్నిఈశ్వరార్పణ చేస్తూ సాధనచెయ్యాలి.

ప్రతీ  పనిలోనూ  మంచి , చెడుల  కలయిక  ఉంటుంది . అందువల్ల  వాటిఫలితాన్ని  ఇచ్చి తీరుతాయి . ఫలితాలు  మంచివైనా,చెడు వైనా,వాటిని అనుభవించటానికి మరల జన్మనెత్త వలసి ఉంటుంది . అందుచేత  కర్మఫలములందాసక్తి  లేకుండా  కర్మలుచేయడం వల్ల , అవి మనలను బంధించవు. దుష్ట సంస్కారాలను  మంచి సంస్కారలచేత మార్చడం  వల్ల , మన  మనస్సును స్వాధీనం చేసుకోగల్గుతాం. నిష్కామకర్మ చేసే నైపుణ్యం సంపాదించుకో గల్గుతాం. ఇలా  నిష్కామ కర్మలు చేయడం అలవాటయ్యాక  మంచి  సంస్కారాల్నీ  వదిలెయ్యాలి . అపుడే  ఆసక్తుడల్లా   అనాసక్తు డవుతాడు . కావున  కర్మచెయ్యి . కాని  నీవుచేసే  పనిచేతకాని  , ఆలోచన  చేతకాని  మనసులో  సంస్కారం  కలుగకూడదు . కోర్కెలు  విడచిపెట్టి , ఏకర్మను చేస్తున్నా నీకోసం చేయడంలేదని  గ్రహించు . అపుడు  దాని  ఫలితం  నీకు చెందదు . ఇలా  జీవిత  వ్యాపారమేది  చేసినా , వాటిమీద  ఆసక్తి  లేకుండట౦వల్ల , సాక్షిగా  ఉండి కర్మను కర్మకోసమే చేయబడి, అదొక ఆరాధనగా మారుతుంది. అత్మానుభవం లభిస్తుంది.

కర్మయోగం మనలను నేను అనేది లేకుండా చేసి , సర్వం నీవే  అనే భావాన్ని కలిగించి అహంకార త్యాగాన్ని  కలుగజేస్తుంది . ఈలోకంలో  కనిపించే  సుఖదుఖ్ఖాలన్నీ  సంసారంలోని అనివార్య పరిస్థితులు . కాని  అవి  క్షణికములే . దుఖ్ఖం కర్మచేత రాదు. సంగం (మమకారం) చేత కల్గుతుంది. అన్ని యోగాలకూ  వైరాగ్యమే మూలం. నేను , నాది అనేవి మానసిక పాశాలు. స్వార్థచింతన , మమకారమూ లేకుండా నీకర్మను నిర్వర్తిస్తే  ఏదోషమూ ఉండదు . కాబట్టి  దేన్నిచూసినా  , దేన్నిఅనుభవించినా  , దేన్నివిన్నా  , దేన్నిచేసినా సర్వమూ  భగవదర్పిత  భావంతో  చెయ్యి .  ఏమీ ఆశించక  , కర్మఫలాన్ని భగవంతుడికే  సమర్పించు . ఏపనినైనా  నిర్బంధంతో  చేస్తే  అది  సంగాన్ని  కల్గిస్తుంది .